100 år

Været i dag - noen byger om morgenen, senere lettskyet opphold - max/min 13,0/7,6

Familiebilde på tunet i 1918. Mor mi te høyre.
Lure litt på kem så va fotograf... 

Akkurat i dag kunne mor mi fylt hundre år. Hu kom te verden den 30 april i 1912, nøyaktigt femten dager itte at SS Titanic jekk på et isfjell på vei te New York og sank med mann og mus. Eg vett kje om den nyheden ennå hadde nådd den litle husmannsplassen Svortebekk som lå langt langt oppi ei li innerst i Suldal. Der va di nok merr opptatt av at terminen for mor mi sin ankomst nærma seg med stormskritt. Eg vett kje koss det forejekk, men eg tvile sterkt på om der va någen slags form for fødselhjelp på den tiå. Og jaffal ikkje på Svortebekk kor der ikkje va vei eingang. Ikkje naboar heller i kilometers omkrets. Der bodde altså besteforeldrene mine i femten år på denne øde plassen før di flytta nærmare sivilisasjonen te Sandeid. Og der oppe i liå satte di te verden seks av sine totalt elleve ongar. Høyst sannsynligt uden svangerskabskurs, jordmor, lystgass, ammehjelp eller andre hjelpemidler, bortsett fra varmt vann og reine tøyfiller. Men di må jo ha gjort møje rektigt ligavel, for fira av di elleve leve ennå, og di andre blei temmeligt gamle.

Mor mi...

Mor mi blei seksogåtti, og hadde stort sett vært friske som ein fisk nøyaktigt liga lenge. Dessverre blei hu ramma av kreft i 1997, og døde av det et år ittepå. Men hvis ikkje det hadde skjedd hadde nok mor levd i beste velgående ennå. Di va lagd av et spesielt materiale i Vårvik slektå.

Eg feira ikkje dagen på aen måde enn å jobba hardt og lenge, akkurat i mor mi si ånd. Det va nemligt det hu gjorde sjøl jønå adle år, jobba ustanseligt både hjemma og i lønna arbeid. Så her på hyttå va det grantreet fra forrige helg som blei kløyva og lødd opp. Og det va pigede mange timars slid for ein utrente kontorist. Men det blei ligavel tid te ein liden bådtur for Viljar og meg innimydlå øktene. Pluss litt småkrabbefisking på bryggå.

Om kvelden grilla me pylser og satt litt ude og nøyd freden og roen. Men det blei ligavel ein korte udekveld, klokkå ni måtte me bare inn å få med oss PL-finalen City-United 1-0. Mens Viljar koste seg med DS'en sin. Det blir nok møje action og friske luft for han og, for an ba fint om an kunne få lov å legga seg klokkå ti. Det e kje alltid det e sånn...